1- خوش بختانه و با کمال افتخار من یک زن هستم. دعوای اول هم اینکه برای مردهایی که به شوخی یا جدی ورد زبانشان است که زن ناقص عقل است، دلم می سوزد. کسانی که کلام حضرت علی (ع) را هم نفهمیده اند و چیزی را که نمی فهمند به ایشان نسبت می دهند. البته من تأکید می کنم که فمینیست نیستم و با این جریان پوچ ضد انسانی میانه ای ندارم. جماعتی که به اسم برابری حقوق زن، در عمل زن را تافته جدابافته از عالم هستی فرض می کنند و خواسته هایشان خنده دار است. اگر این جماعت فمینیست از این اداها در نیاورند، کسی جرئت نمی کند بگوید که زن ناقص عقل است.

2- به تفاوت های زن و مرد آشنایی دارم و به وظایف مختلفشان هم، پس عدالت را مساوی برابری نمی دانم.

3- برای تمام مردان (با عنایت ویژه به معنای اصلی مرد!) احترام قائلم.

4- فکر می کنم خیلی ها مثل من بعد از چند سال وبلاگ نویسی یک مرتبه چشم باز کرده اند دیده اند که چها پنج تا وبلاگ دارند و برای همه شان وقت ندارند. حالا من می خواهم تمرکزم را روی یک وبلاگ بگذارم و با توجه به توصیه اساتید برای اولین بار می خواهم در پارسی بلاگ وبلاگ داشته باشم. بعضی از مطالب وبلاگ های دیگرم را اینجا هم کپی می کنم و بعد از این روند وبلاگ را ادامه می دهم. به گمانم هفته ای یک بار چیزکی بنویسم و امیدوارم هفته ای یک بار به من سربزنید تا از تنهایی دلم نگیرد.

5- در وبلاگ های دیگرم از زن می نوشتم، از فنون خانه داری می نوشتم، از مسائل جاری کشور می نوشتم و گاهی هم می زدم به دریای شعر و ادب و هنر. حالا چطوری می خواهم همه را در یک وبلاگ جمع کنم چیزی است که فکر خودم را هم مشغول کرده.